www.sciencedaily.com รายงานข่าวนักวิจัยได้ศึกษาเปรียบเทียบสายพันธุ์ปะการังจาก 2 เขตพื้นที่ที่มีอุณหภูมิ น้ำทะเลต่างกัน จากในเขต Great Barrier Reef ในประเทศออสเตรเลีย ผลที่ได้พบว่าตัวอ่อนปะการังที่เกิดจาก พ่อแม่ที่มาจากเขตพื้นที่ทางเหนือซึ่งมีอุณหภูมิน้ำทะเลสูงกว่าเขตพื้นที่ทางใต้ประมาณ 2 องศาเซลเซียส มีอัตราการอยู่รอดสูงกว่าตัวอ่อนปะการังที่เกิดจากพ่อแม่ที่มาจากเขตพื้นที่ทางใต้ประมาณ 10 เท่า

นักวิจัยยังพบอีกว่า ปะการังไม่ต้องคอยให้เกิดการกลายพันธุ์เพื่อให้เกิดลักษณะใหม่ การหลีกเลี่ยงการสูญพันธุ์ ของปะการังอาจจะเริ่มจากบางสิ่งที่เรียบง่ายเหมือนกับแลกเปลี่ยนพันธุกรรมที่มีอยู่แล้วในตัว จากการที่ตัวอ่อน ปะการังนั้นสามารถเคลื่อนที่ข้ามมหาสมุทรไปยังแหล่งที่อยู่ใหม่ได้เองตามธรรมชาติ แต่มนุษย์สามารถให้ความ ช่วยเหลือได้ด้วยการย้ายปะการังตัวเต็มวัยเพื่อลดขั้นตอนดังกล่าวได้

แนวปะการังทั่วโลกที่ได้รับผลกระทบจากการเพิ่มขึ้นของอุณหภูมิพื้นผิวของน้ำทะเล ทำให้เกิดปรากฏการณ์ ปะการังฟอกขาว (Coral Bleaching) คือภาวะที่ปะการังมีสีซีดจางลงจนมองเห็นโครงร่างแข็งภายในที่เป็นสี ขาว ซึ่งเป็นผลมาจากการสูญเสียสาหร่ายที่ชื่อว่า ซูแซนเทลลี่ (Zooxanthellae) ซึ่งเป็นสาหร่ายขนาดเล็ก ที่อาศัยอยู่ในเนื้อเยื่อของปะการัง ดํารงชีวิตอยู่ร่วมกับปะการัง “แบบพึ่งพากัน” (mutualism) โดยสาหร่าย จะทำหน้าที่สังเคราะห์แสงเพื่อสร้างอาหาร ช่วยเร่งกระบวนการสร้างหินปูนรวมถึงการสร้างสีสันให้แก่ตัวปะการัง ส่วนปะการังก็ให้ที่อยู่อาศัยแก่สาหร่าย

ในภาวะที่อุณหภูมิน้ำทะเลเพิ่มสูงขึ้น ความเค็มของน้ำทะเลลดลง สาหร่ายซูแซนเทลลี่จะถูกขับออกจากเนื้อ เยื่อของปะการัง ทั้งนี้เป็นผลมาจากภาวะเครียดต่อสภาวะแวดล้อมที่เปลี่ยนไป และหากปะการังมีความ ทนทานต่ออุณหภูมิน้ำทะเลเพิ่มสูงขึ้นได้แล้ว ลักษณะการขับสาหร่ายออกจากตัวปะการังก็จะเกิดช้าลง หรือหากสภาพแวดล้อมมีการเปลี่ยนแปลงและกลับเข้าสู่ภาวะปกติในช่วงระยะเวลาอันสั้น สาหร่าย ซูแซนเทลลี่ ก็จะกลับเข้ามาอาศัยในเนื้อเยื่อปะการังตามเดิม โดยผลงานวิจัยนี้จะเป็นประโยชน์ต่อการอนุรักษ์และฟื้นฟูแนวปะการังเสื่อมโทรมด้วยการให้ความสำคัญกับการขยายพันธุ์ปะการังกลุ่มนี้ต่อไป

ที่มาของข่าว: http://www.nsm.or.th